गाई पाण्यावर काय म्हणुनी आल्या
का ग गंगायमुनाहि या मिळाल्या
उभय पितरांच्या चित्त-चोरटीला
कोण माझ्या बोलले गोरटीला
विभा-विमला आपटे-प्रधानांच्या
अन्य कन्या श्रीमान कुलीनांच्या
गौर चैत्रींची तशा सजूनि येती,
रेशमाची पोलकी छिटे लेती.
तुला 'लंकेच्या पार्वती' समान
पाहुनीया, होवोनि साभिमान
काय त्यातिल बोलली एक कोण
'अहा ! - आली ही पहा - भिकारीण !'
पंकसंपर्के कमळ का भिकारी
धूलिसंसर्गे रत्न का भिकारी
सूत्रसंगे सुमहार का भिकारी
कशी तूही मग मजमुळे भिकारी
लाट उसळोनी जळी खळे व्हावे,
त्यात चंद्राचे चांदणे पडावे;
तसे गाली हासता तुझ्या व्हावे,
उचंबळुनी लावण्य वर वहावे !
नारि मायेचे रूप हे प्रसिद्ध,
सोस लेण्यांचा त्यास जन्मसिद्ध;
तोच बीजांकुर धरी तुझा हेतू,
विलासाची होशील मोगरी तू !
तुला घेइन पोलके मखमलीचे,
कुडी मोत्यांची, फूल सुवर्णाचे;
हौस बाई ! पुरवीन तुझी सारी,
परि आवरि हा प्रलय महाभारी !
प्राण ज्यांचेवर गुंतले सदाचे,
कोड किंचित् पुरविता न ये त्यांचे;
तदा बापाचे हृदय कसे होते,
नये वदतां, अनुभवी जाणती ते !
देव देतो सद्गुणी बालकांना
काय म्हणुनी आम्हांस करंट्यांना
लांब त्याच्या गावास जाउनीया
गूढ घेतो हे त्यास पुसोनीया !
"गावि जातो," ऐकता त्याच काली
पार पदलुनी ती बालसृष्टि गेली !
गळा घालुनि करपाश रेशमाचा
वदे "येते मी" पोर अज्ञ वाचा !
-------कवि ’बी’
No comments:
Post a Comment